عصر تاسوعاست ای نقّاش فردا را نکش            صبح دریا را کشیدی ظهر صحرا را نکش

خسته با زین و یراقی واژگون آشفته‌یال            بی‌سوار و غرق خون آن اسب زیبا را نکش

یا تمام صفحه را با خیمه‌ها همرنگ کن            یا به غیر از ما رأیت الا جمیلا را نکش

آن به دریا رفته دیگر بر نمی‌گردد به دشت            خشکی لب‌های فرزندان زهرا را نکش

او که مجنون بود، مجنون ماند، مجنون شد شهید            مادرش لیلاست واویـلای لیلا را نکش

ما که جا ماندیم در ما رنگ عاشورا نبود            آبـروداری کـن و رسـوایی ما را نکش

عاقبت آن مرد مردستان می‌آید بعد از آن            کس نگوید آن قد و بالای رعنا را نکش